বন্ধুত্ব, প্ৰেম, অভিমান…ইত্যাদি part # 7 ( A friendship tale )

                              ( ৭ )
      আজিকালি সিহঁতে কলেজৰ দিনবোৰৰ দৰে লগ নাপায়। ৰিমৰ বাহিৰে বাকীকেইজনী ডিগ্ৰী পঢ়ি আছে ৷ ৰিম entrance ৰ preparation ত ব্যস্ত ৷ সময় নিমিলে ৷ সেয়ে কেতিয়াবা এনেদৰে cafe ত ,বাছষ্টপত, ওচৰৰ পাৰ্কত লগ হয় ৷ মুকলিকৈ অকমাণ হাঁহে সিহঁতে ৷ বাকীকেইজনীয়ে পালেও ৰিমে physics chemistry ৰ বোজাটোৰ পৰা বেছি সময় উলিয়াব নোৱাৰে ৷ ৰিমৰ বাহিৰে বাকীকেইজনী প্ৰায় সন্ধিয়া সিহঁতৰ লগৰ প্ৰীতমৰ চাঁদত লগ হয় ৷ প্ৰীতমৰ গীটাৰত সুৰ বাজে ৷ নিশাই গান গায় ৷ লগতে বাকীকেইজনীয়েও ৷ ডিচেম্বৰৰ সন্ধিয়াবোৰত মাজত একুৰা জুই জ্বলাই লয় ৷ মায়াবিনিৰপৰা আৰম্ভ কৰি মন মোৰ উৰি গুচি যায়লৈ, Taylor ৰপৰা Kygo লৈ… সৰু সুৰা গানৰ মেহফিল ৷ গানৰ লগতে আড্ডা বহে ৷ ৰিমৰো যাব মন যায় কিন্তু সময় নাই ৷ তাই ক’ৰবাত পঢ়িছিল  “ caged birds don't sing, they cry ! ” কিন্তু তাই জানে তাই caged bird ও নহয় ৷ তাইয়ো গান গায় ৷ মাথো গানবোৰ বেসুৰা ৷ স্কুলত থাকোতে শনিবাৰে নিশা, মিতা আৰু প্ৰীতিয়ে গান শিকিছিল ৷ নিশাৰ মাতটো ধুনীয়া তাইৰ মানুহজনীৰ দৰেই ৷ যিদিনা গানৰ পৰীক্ষা থাকে মিতা আৰু প্ৰীতিক চাব লগা হয় ৷ নিশাই বিন্দাছ গাই আহে ৷ আৰু বাকীদুজনী ? কাঁহ, চৰ্দি ,মাত ভঙা, পেটৰ বিষ, মুৰৰ বিষ সববোৰে সিহঁতক সিদিনাখনেই লম্ভে আহি ! মুঠতে বাহানা ! সিহঁত গানৰ ক্লাছত একেবোৰ গান গাই গাই bore হৈছিল ৷ সিহঁতৰ স্কুলৰ পিছফালেই ৰেল লাইন ৷ গতিকে ৰেল আহিলে বিৰাট স্ফূৰ্তি পায়, গান গাব নালাগে ৷ কিন্তু সিহঁতৰ ছাৰজনো কম নহয়, “ ৰ’বা হুলস্থুল নকৰিবা ৷ ৰে’লৰ শব্দটো শুনা ৷ তাতো rhythm আছে ৷ শুনাচোন ,নি…” ৷ সিহঁতে সৰুৰপৰা ৰেলৰ শব্দ ঝক ঝক বুলি জানে , 'নি' কেনেকৈ হয় ধৰিবই নোৱাৰে ! “ বতাহজাকতো আছে শুনাচোন.. ৰে…” ৷ সিহঁতে ভাবে কৰণ জোহাৰৰ চিনেমাৰ দৰে প্ৰেম হ’লেও চাগে বতাহত 'ৰে' শুনা নাপাম ! ক্লাছত গান গাব বেয়া পায়, কিন্তু স্কুলৰ ভ্ৰমণবোৰত টেটু ফালি গান গায় ! আৰু আজিকালি চাঁদত বহি ৷ ৰিম বেছি বাহিৰ নোলায় আজিকালি ৷ তাতে কি হ’ল ! প্ৰীতিহঁত গৈ ওলায় হঠাৎ ৷ গধুলিয়েই হওক বা ৰাতিপুৱাই হওক ৷ তাৰ পাছত গেটৰ মুখত ৰৈ কথাৰ মহলা মাৰে ৷ কেতিয়াবা নিজে চাহ বনাই খায় ৷ ঘৰত কোনো নাথাকিলে উৎপাতো কৰে ! ডিচেম্বৰৰ বৰফ নগলা সন্ধিয়াবোৰত ice cream খায় ৷ গেলা গৰমত ম’ম’ ৷ কেতিয়াবা এসপ্তাহত এবাৰো ফোন নকৰে ৷ কেতিয়াবা আকৌ এদিনত সাতবাৰ ফোন কৰে ৷ পৰীক্ষাৰ আগদিনা ৰাতি হঠাৎ গাৰুৰ তলত কাৰোবাৰ ফোনটো বাজি উঠে ৷ হেল্ল’ বুলি কোৱাৰ লগে লগে সিটোপাৰে আনএজনীৰ উচুপনি “ মোৰ ভয় লাগিছে ,পঢ়া হোৱা নাই ৷ মই fail কালি ৷” ইজনীয়ে আদৰেৰে বুজায়, সাহস দিয়ে আৰু শেষত সদায় ,“ গুলি মাৰা হে exam, জীৱনত কিমান দিলো পৰীক্ষা ! ফালি থৈ আহিবি ৷ এতিয়া বিন্দাছ শুই যা হ৷ ”…এনেদৰেই চলি থাকে সিহঁতৰ দিন ৰাতিবোৰ ৷
( to be continued )