বন্ধুত্ব, প্ৰেম, অভিমান…ইত্যাদি (2) ( Another friendship tale ) part # 5

    যেতিয়া যি situation এ নহওঁক কিয় ৰাগ সদায় আছে ৷ …পৰীক্ষা তাইৰ ভয় লাগে, কিন্তু কাকো নেদেখায় ৷ সি যেতিয়া ফোন কৰে তাই ৰ’ব নোৱাৰে,ভয়তে চকুপানী ওলাই যায় ৷ ৰাগ বুজোৱাত অৱশ্যে ভাল। তাই কিন্তু একেবাৰেই নহয় ! বুজালে তাই শান্ত হয় ৷ আকৌ ৰাতি শুৱাৰ আগত যিমান দেৰি হ’লেও এবাৰ ফোন কৰে " একদম টেনচন নল’বি ৷ সব ভাল হ’ব ৷ ভাবি ল’বি মই তোৰ কাষত বহি গালি পাৰি আছো ৷" তাই সাহস পায় ৷ ৰিমেও যিকোনো situation ত তাৰ লগত থাকে ৷ সি নক’লেও বুজি পায় কেতিয়া ৰাগক তাইৰ প্ৰয়োজন ৷
     কিন্তু ৰাগৰ লগত থকাৰ দৰে বাকী দুজনৰ সকলো সময়তে জানো তাই লগত থাকিব পাৰিছে ! কেতিয়াবা যদি পৰিস্থিতিয়ে বাধা দিছে কেতিয়াবা ego ই ৷ আকাশৰ লগতো  সকলো ঠিকেই চলি আছিল ৷ তাক বিশ্বাস কৰে তাই । বিনাদ্বিধাই সকলো খুলি কয় ৷ তাই বহুত বেছি introvert . তথাপি যিমানখিনিলৈ ক’ব পাৰে বুলি ভাবে তাই কয় ৷ কেৱল আকাশ নহয়, তিনিওজনকে কয় ৷ তাইয়ো বিশ্বাস কৰিছিল সি সকলো খুলি কয় বুলি ৷ At least তাইৰপৰা নুলুকুৱায় ৷ …সিহঁতৰ প্ৰায়ে খুত খাত লাগিয়ে থাকে ৷ সি তাইক জোকায় ৷ তাই অভিমান কৰে সঁচা কিন্তু বেয়া পাব নোৱাৰে ৷ স্কুলত কিমানে সিহঁতৰ সম্পৰ্কটো কিমান ধৰণে যে ভাবিছিল ৷ বহুতে আনকি তাইক সুধিছিল ও, বহুতেই আকৌ মনে মনেই ভাবি লৈছিল ৷ উফ্‌ ! কি যে হ’ব ,কাক কিমান বুজাবা ! স্কুলৰ পাছত কলেজ বেলেগ হ’ল ৷ লগ পোৱা প্ৰায় নহয়েই ৷ কিন্তু দূৰত্বই জানো বন্ধুত্ব কম কৰিব পাৰে ? নাই , কেতিয়াও নোৱাৰে ৷ সময়হে কেতিয়াবা কঠিন হয় ৷ সকলো ঠিকেই চলি আছিল ৷ হঠাৎ জানো কি হ’ল, সকলো চোন কিবা খেলি মেলি হৈ গ’ল ৷ বিশ্বাস বৰ ডাঙৰ বস্তু ৷ কোনোবাখিনিত কিবা এটা আউল লাগিল ৷ এটা দিন  কথা নপতাকৈ পাৰ নকৰা ৰিম আৰু আকাশৰ মাজত চাৰিটা মাহ মৌনতাৰে পাৰ হৈছিল ৷ তাই এদিন গোটেই ৰাতি কান্দিছিল ৷ নাজানে কিয়- তাৰ ওপৰত খং উঠিছিল নে তাইৰ নিজৰ ওপৰত, অভিমান হৈছিল নে বন্ধুত্ব ভঙাৰ ভয় তাই নাজানে ৷ কেতিয়াবা খুব মন গৈছিল খবৰ ল’ব ৷ " কি খবৰ " বুলি type কৰাৰ পাছতো ক’ৰপৰা জানো তাইৰ আঙুলি আৰু send option টোৰ মাজত ego আহি যায় তাই নাজানে ৷ সেমেকি উঠা চকুযোৰ আওকান কৰি ম’বাইলটো লাহেকৈ বন্ধ কৰি থয় ৷ সি কিন্তু প্ৰায় তাইৰ খবৰ লৈছিল আৰু তাই যিমান পাৰি চুটিকৈ reply দি থৈছিল ৷ হোষ্টেলৰ জীৱন আৰম্ভ হৈছিল তাৰ ৷ লগতে আৰু বহুতো ঘাত- প্ৰতিঘাত ৷ ৰেগিং খাই পাৰ কৰা সেই কঠিন সময়খিনিত যেতিয়া আকাশক তাইৰ আটাইতকৈ বেছি প্ৰয়োজন আছিল তাই তাৰ খবৰ এটা ল’ব লাগে বুলিও ভবা নাছিল ৷ মাহৰ মূৰত যেতিয়া চৰ খাই দাগ পৰি থকা তাৰ গাল দুখন দেখিছিল সি নেদেখাকৈয়ে ৰিমে উচুপিছিল ৷ তাই এতিয়াও regret কৰে ৷ When he was dealing with such a hectic life , তাই এবাৰলৈয়ো সোধা নাছিল " কেনে আছ’ " বুলি ৷ …এতিয়া সকলো আগৰ দৰেই normal . ধৰিব নোৱাৰি কোনোবাখিনিত যে কিবা এটা ঘটিছিল ৷ কিন্তু সেই চাৰিটা মাহ ৰিমে পাহৰিব পৰা নাই ৷ কেতিয়াবা খং উঠে তাইৰ, নিজৰ ওপৰত, আকাশৰ ওপৰত আৰু সময়ৰ ওপৰত ৷
( to be continued )