তেতিয়া মই কলেজত ডিগ্ৰী পঢ়ি আছো ৷ সিদিনাও বতৰটো গোমা আছিল ৷ যাব ইচ্ছা নাথাকিলেও গৈছিলো কলেজ ৷ ক্লাছ কৰি থাকোতেই আহিছিল এজাক বৰষুণ ৷ ইমান দিনে হেৰাই যোৱা আকাশৰ নীলা ৰং আৰু গছৰ সেউজীয়াবোৰ যেন ঘূৰি আহিছিল ৷ কলেজৰপৰা ঘৰলৈ অহা সময়তো বতৰটো খুব বেয়া হ'ল ৷ বতাহ মাৰিব ধৰিছিল ৷ মই ভয়তে কোনোফালে নোচোৱাকৈ বেগাই বাছষ্টপলৈ খোজ দিছিলো ৷ দেখাই নাপালো ফুটপাথটো যে কোনোবাখিনিত ভাঙি আছিল ৷ ভৰিখন তাত সোমাই মই উজুতি খাই পৰি গ'লো ৷ গোটেই পাতল হালধীয়া কাপোৰযোৰ বোকা লাগি ক'লা হৈ গ'ল ৷ মাজ ৰাষ্টাত বৰ লাজ পালো ৷ কিন্তু ভৰিখন ইমান বেয়াকৈ সোমাই গ'ল যে মই কোনোপধ্যেই ওলাব পৰা নাছিলো ৷ ক'ৰপৰা জানো এজন ল'ৰা দৌৰি আহিল ৷ “ ইয়ে ৰাম কেনেকৈ পৰিলা ! ৰ'বা মই help কৰি দিওঁ৷” - বুলি কৈ ভৰিখন উলিয়াই দিলে ৷ মই দেখি চিঞৰি দিলো ৷ লোহাত লাগি বহু ঠাইত কাটি গৈছে ৷ সি হাতখনেৰে টানি মোক উঠাই দিলে ৷ হাতখনৰ আঙুলিবোৰ দীঘল দীঘল ৷ আঙুলিবোৰ খহটা ৷ যেন ব্লেডেৰে আঘাত কৰিছে ৷ এটা faded jeans ৰ লগত এটা ক'লা t-shirt ৷ চকু দুটা উজ্জ্বল ৷ মৰম লগা মুখখনত দাড়িখিনি কিছুদিন খুৰোৱা নাই চাগে ৷ বৰ বেছি দীঘল নহ'লেও বেচাইজ হৈ থকা বুলি ধৰিব পাৰি ৷ …“ তোমাৰ চোন বহুত তেজ ওলাইছে ৷ কিবা দৰৱ লগাব লাগিব ৷” …“ Thank you so much help কৰা বাবে ৷ দৰৱ..I'll manage. ” …মই ভৰিখন চোচৰাই যাব ওলালো ৷ “ ৰ'বা manage কৰিবা বাৰু but বেয়াকৈ কাটিছে , এনেকৈ যাব নোৱাৰিবা ৷ বৰষুণ দিব আকৌ ৷ Infection হৈ যাব পাৰে ৷ মোৰ ঘৰ সৌটো ৷ তালৈ ব'লা ৷ ভালকৈ bandage কৰি তাৰ পাছত যাবাগৈ ৷ ”… মোৰ কাৰণে ইমান care কৰিছিল বাবে ভাল লাগিছিল যদিও খঙো উঠিছিল, ভয়ো লগিছিল ৷ কোন ল'ৰা , কি কথা একো নাজানো মই তাৰ লগত কিয় যাম বাৰু !
“ নালাগে মই পাৰিম ৷” …তেনেতে আকৌ বৰষুণ পৰিল ৷ “ অচিনাকী ল'ৰা বুলি ভয় খাব নালাগে ৷ আহা একো নহয় ৷ সকলো মানুহ বেয়া নহয় ৷ ঘৰত মা আৰু ভণ্টি আছে ৷ They'll help you . ” …মোৰ ভয়তো যেন সি বুজি পাইছিল ৷ ল’ৰাজনৰ গভীৰ চকুযোৰ দেখি কিবা বিশ্বাস কৰিবলৈ মন গ’ল ৷ অকমাণ গৈয়েই ঘৰটো ৷ সোমোৱাৰ লগে লগে মাক আৰু ভনীয়েক ভিতৰৰপৰা ওলাই আহিল ৷ তাৰ পিছৰ আধা ঘণ্টা দুয়ো মিলি ধুই-মচি দৰৱ লগাই bandage কৰি দিলে ৷ …“ মাজনী তোমাৰ কাপোৰযোৰ তিতি লেতেৰা হৈ গৈছে চোন ৷ অসুখ হৈ যাব ৷ আমাৰ এইৰ এযোৰ সলাই লোৱা, মই চাহ বনাওঁ ৷ ” …মানুহগৰাকীৰ আপোন ভাৱটো মোৰ ভাল লাগিল ৷ “ নালাগে আণ্টি মই যাওৱেই ৷” …“ হেহ্ , কেনেকৈ যাবা, বাহিৰত চোৱা ইমান বৰষুণ ৷ কমিলে যাবাগৈ ৷” - ময়ো ভাবিলো এনেকৈ যাব নোৱাৰিম ৷ ভিতৰত তাৰ ভনীয়েকৰ কাপোৰ এযোৰ সলাই ল'লো ৷ corridor টোৰে ৰুমৰ পৰা ওলাই আহোতে কাষৰ ৰুমটোত চকু পৰিল ৷ ৱালত famous band, singer কিছুমানৰ poster. এটা কোণত এখন guitar , মোৰ বুজিবলৈ বাকী নাথাকিল নিবিড়ৰ খহটা, কটা-কটি আঙুলিৰ কাৰণ ! মই যাবলৈ ওলোৱাত আণ্টিয়ে ক’লে, “ কেনেকৈ খোজ কাঢ়িবা ।নালাগে ৰ’বা, বাবাই অকমাণ আগবঢ়াই দিব। ” ভিতৰৰপৰা নিবিড়ে পিন্ধি থকা হাত দীঘল sporting টোৰ হাতখন কোচাই কোচাই চাবিডাল লৈ ওলাই আহিল ৷ বাইক ষ্টাৰ্ট দিয়ে মানে মই আণ্টিহঁতক ধন্যবাদ জনালো ইমানখিনি সহায় কৰা বাবে ৷ তেতিয়াও ভালদৰে আন্ধাৰ হোৱা নাছিল ৷ অচিনাকী হ’লেও নিবিড়ক সিদিনা চিনাকী যেনেই লাগিছিল ৷ বাটবোৰ ভিজা ভিজা ৷ বতাহজাকো সেমেকি আছিল ৷ মোৰ চুলিবোৰ উৰুৱাই নিছিল বাৰে বাৰে ৷ চিনাকী অচিনাকী ভাৱ এটা শিয়ৰি উঠিছিলো মই !
দুদিন পিছত আকৌ গ’লো তেওঁলোকৰ ঘৰলৈ ৷ কাপোৰযোৰ ঘূৰাবলৈ আছিল নহয় ৷ সিদিনা দৌৰা-দৌৰিতে আণ্টিৰ নম্বৰটোও লোৱা নহ’ল ৷ মায়ে phone কৰি thanks ক’ব খুজিছিল সিদিনা ৷ মই নম্বৰটো খোজা সময়তে হাতত ঘড়ীটো পিন্ধি পিন্ধি নিবিড় ওলাই আহিছিল ৷ …“ বাবা তাইক মোৰ নম্বৰটো দেচোন ৷ আৰু তাইৰটোও লৈ ল’ ৷”
( to be continued )
No comments:
Post a Comment